مطالعه توصیفی بستری مجدد روانپزشکی در بیمارستان های بقیه ا...«عج» و نورافشار؛ سال های ۱۳۸۰-۱۳۷۹

مقدمه. بستری مجدد پرسنل نظامی در بخش های روانپزشکی، هزینه سنگینی را به سیستم بهداشت و درمان نیروهای نظامی تحمیل می کند. این مطالعه با هدف توصیف موارد بستری مجدد در بخش های روانپزشکی بیمارستان های بقیه ا...«عج» و نورافشار انجام شد. مواد و روش کار. مطالعه حاضر به صورت مقطعی – مشاهده ای انجام شد. جمعیت مورد مطالعه، شامل موارد بستری مجدد روانپزشکی در طی دو سال 1380-1379 در بخش های روانپزشکی بیمارستان های بقیه ا...«عج» و نورافشار بودند. روش نمونه گیری سرشماری بود. بستری مجدد در مطالعه حاضر، به صورت بستری بیش از یک بار در طی 2 سال مطالعه تعریف گردید. داده های دموگرافیک شامل (سن، جنس، شغل، سطح تحصیلات و تعداد فرزندان)، سابقه روانپزشکی شامل (سابقه کیفری، مصرف سیگار، مصرف مواد مخدر، وجود استرس در زندگی از نظر شخص، تعداد داروی روانپزشکی مصرفی، سابقه روان درمانی و سابقه الکتروشوک درمانی) و متغیرهای مربوط به بستری (تعداد دفعات بستری، وضعیت بیمار هنگام ترخیص، علت بستری مجدد، علت قطع دارو و تشخیص نهایی) طی یک مصاحبه توسط روانشناس ثبت گردید. نتایج. در طول مدت مطالعه، 669 مورد بستری مجدد پرسنل نظامی در بخش های روانپزشکی بیمارستان های مذکور ثبت شد. از این تعداد، 88 درصد مربوط به مردان بود. میانگین سن بیماران 7/36 سال با انحراف معیار 17/8 بود. 41 درصد بیماران تحصیلات ابتدایی داشتند. شایع ترین گروه اختلالات روانی مشاهده شده در بیماران به ترتیب اختلالات خلقی (42 درصد) و پس از آن اختلالات سایکوتیک (30 درصد) بود. علت بستری مجدد در 67 درصد موارد عدم همکاری یا همکاری ضعیف بیماران در دوره پیگیری بوده است. علل قطع زود هنگام دارو در 50 درصد موارد احساس بهبودی، در 43 درصد موارد بروز عوارض جانبی، در 5 درصد موارد عدم دسترسی به دارو و در 2 درصد موارد عدم دسترسی به پزشک بود. بحث. پیگیری دقیق تر بیماران، انجام ویزیت های سرپایی با فواصل کوتاه تر و بهره گیری بیشتر از سیستم حمایتی خانواده بیماران (خصوصاً مبتلایان به اختلالات خلقی و سایکوتیک)، احتمالاً خواهد توانست به کاهش موارد بستری مجدد پرسنل و بالطبع هزینه ناشی از آن منجر شود. به منظور القای درک بهتر از بیماری و لزوم مصرف داروها، توصیه های مکرر، بیان مطالب به زبان ساده و استفاده همزمان از دستورات کتبی و شفاهی به صورت هم زمان توصیه می شود.